De Intuitie

De intuïtie als weg (2007)

Iedereen heeft het wel eens over zijn of haar `buikgevoel’.
”Ik heb mijn buikgevoel gevolgd”, zegt men om bepaalde successen of succesjes te verklaren, of om het geluk te verduidelijken dat men voelt na bepaalde levenswendingen.
”Een stemmetje in mijn hoofd zei …”, wordt ook veel gehoord, of is goed gekend.
Normaal gezien denken we de hele tijd ononderbroken door en is het soort leven dat we leiden voor een groot deel het resultaat van de voortdurende beslissingen die we nemen gebaseerd op ons denken, op ons verstand.
Dat `buikgevoel’ en dat `stemmetje’ zijn dan een soort aangevers die zich tussen onszelf en ons denken proberen te wurmen en waar we al dan niet naar luisteren of toestaan het te voelen.
In ruimere zin kennen we dit als onze intuïtie. Onze intuïtie leeft in ons als een soort voelen, als een soort ruiken (zowel in letterlijke als in figuurlijke zin), als een stemmetje, als een weten… Kortom de intuïtie dient zich bij iedere persoon anders aan, al naargelang de gevoeligheden van die persoon en de mate waarin hij zich openstelt (of luistert).
In die zin is de intuïtie een begeleider. `Iets’ zegt ons ja of nee, `iets’ zegt ons wat te doen of hoe iets te doen en we voelen dat het niet onze rationele geest is die aan het woord is (want die is op dat ogenblik misschien aan het mentaal formuleren van het tegengestelde).

Heel veel mensen zijn geïnteresseerd in het ontwikkelen van hun intuïtie: intuïtie kan voelen als iets dat krachtig is, als iets ouds en bekend, als een instinct…
Evenveel mensen worstelen met vragen als:
“Hoe kan ik in een bepaalde situatie weten of ik best mijn intuïtie volg of mijn denken?”
of ook:
” Hoe kan ik weten of het mijn intuïtie is die spreekt, dan wel mijn denken?” (de intuïtie vertaalt zich immers vaak via het denken)
De intuïtie is zowel de weg als de begeleiding in je leven als je haar toelaat.
Je intuïtie toelaten begint met het gewoon achter jezelf staan in de stappen die je zet.
Als je bij alles wat je doet, bij alles wat er je overkomt, je ervan uitgaat dat je intuïtie je daar, in die situatie gebracht heeft, dan stel je je 100% open voor je intuïtie als begeleider.
Door op deze manier aandacht, erkenning en vertrouwen te geven aan je intuïtie stel je haar in staat om op de voorgrond te treden, om als het ware hoger gewaardeerd te worden dan het denken.
Na verloop van tijd merk je dat het je intuïtie is die je laat beslissen, die stappen zet enz.
Hoe merk je dat dan? Omdat alles zo vreselijk klòpt, zo merkwaardig juist zit!
Het denken wordt herleid tot een superhandige hulp, een dienaar, een prachtig instrument dat gevoel, emotie en intuïtie voortdurend vertaalt en interpreteert. Het denken blijft de vorser, de slimmerik en we moeten ons hoofd en onze hersenen blijvend waarderen en verzorgen.
Dank zij het bewust ontwikkelen van onze intuïtie kan ons denken zich eindelijk ontspannen en vooral veel minder angstig worden omdat er hoe dan ook geen verkeerde beslissingen meer kùnnen genomen worden.
Het denken kan zich nu volledig toeleggen op de reden waarvoor het zich ontwikkeld heeft :
ontdekken, achterhalen hoe alles -wijzelf incluis- in elkaar steekt!