Hoe voelt het om tussen uw persoonlijke en professionele berichten, en uw dagelijkse portie spam een Liefdesbrief te ontvangen?
Tja, een mens zou veel doen om op te vallen!
Toch mag het gezegd dat ik geen toepasselijker naam kon vinden voor de nieuwsbrief van Stof en Aarde, stichting ter bevordering van de liefde.
Stof en Aarde: een stand van zaken
De aangekondigde omvorming van het bedrijf Stof en Aarde, cvba met sociaal oogmerk naar Stof en Aarde, stichting ter bevordering van de liefde, heeft langer geduurd dan ik had gedacht. Dat soort inschattingsfouten met betrekking tot de tijd heb ik nog wel gemaakt.
Er was vooreerst de overdracht van het textieldeel naar Ecolena, vervolgens ook de officiële en praktische kant van de omschakeling, maar niet in het minst was er mijn persoonlijke evolutie die, hoewel ze in een stroomversnelling leek, de nodige tijdruimte nodig had.
Om een bedrijf –hoe ethisch, ecologisch en sociaal-economisch verantwoord het ook moge zijn- te laten evolueren naar de essentie en de zuivere toepassing van zijn filosofie en het te ontdoen van zijn commerciële bedrijfstypische mechanismen, kan men uiteindelijk niet anders dan het begrip tijd ondergeschikt maken aan het doel. Als je de tijd – vooral zoals we hem kennen in het bedrijfsleven en het dagelijkse leven- als een volwaardige partner laat meespelen tijdens zo’n overgangsperiode, haal je de vereiste diepgang niet, geraak je niet tot bij de bronnen die je voeden en inspireren.
Wat dus in het begin een oefening in geduld en aanvaarding leek, veranderde gaandeweg in een ander tijdsbewustzijn. Een uur is nu weer een uur van mijn leven; een dag opnieuw een uiterst boeiend gebeuren tussen twee slaapmomenten… Het ‘moeten’ en het ‘doen’ heeft plaats gemaakt voor ‘zijn’. De tijd is niet langer iets om tegenop te boksen, maar een (h)eerlijke bondgenoot, het geschenk dat het leven zelf is.
De stichting is momenteel voor Stof en Aarde het instrument dat het beste dient om haar doelstelling te verwezenlijken, dat haar ademruimte en een maximum aan ontwikkelingsmogelijkheden biedt.
Met deze eerste Liefdesbrief leid ik u graag naar de vernieuwde website.
De site is niet helemaal af: er ontbreken vertalingen, alsook de foto’s van Lieven D., en nog wat teksten. Er wordt verder aan gewerkt, maar volgens mij valt er nu al heel wat te lezen: http://www.stofenaarde.be
De rubrieken Over de liefde, Tegen de angst, De ziel en De Intuïtie beschouw ik als de kern van de site en de werkbasis voor Stof en Aarde.
Uw reacties zijn welkom.
Ik wens er u veel plezier mee en ook veel gevoelens van herkenning en van hoop.
Christine Moreel
De rubriek ‘moeilijke vragen’
“Wat houdt dat ‘beschermengelschap’ eigenlijk in?”
Op de site vindt u onder ‘weldoeners’ de knop beschermengelen, met daaraan een lijst gekoppeld waarop we uw naam kunnen plaatsen, indien u zich graag als beschermengel van dit project ‘ter bevordering van de liefde’ opgeeft.
In die paar weken dat de vernieuwde site online is, werd meermaals – soms onwennig, soms argwanend- gevraagd wat er van de beschermengelen verwacht wordt en waartoe men zich dan concreet engageert…
Uw engagement als beschermengel is een geestelijk gebeuren.
Het betekent dat wat u betreft, de liefde traag maar gestaag de bovenhand mag krijgen in de wereld. Het betekent ook dat u er op zich geen bezwaar tegen hebt dat de liefde uw eigen leven opsmukt – zin geeft – kruidt – kleurt (u mag schrappen wat u desnoods niet wil!).
U waardeert zowel de koesterende, de hartverwarmende, de levensverdiepende als de hongerstillende doelen en activiteiten van Stof en Aarde.
Kortom, u bent blij dat Stof en Aarde, stichting ter bevordering van de liefde, bestaat en u wil graag dat ze blijft bestaan en aan impact wint.
Laat uw naam dan op de lijst zetten, samen met uw stad of gemeente en uw beroep of hoe u zich ook wilt outen.
U wordt hierdoor een schakel in een beschermend geestelijk netwerk.
Uw verlangen naar een wereld van vrede, liefde en mededogen wordt hiermee ononderbroken geuit.
De rubriek ‘piece-of-cake vragen’
“Werkt dat wel, zo’n ‘geestelijk netwerk’? En kan je dat bewijzen?”
Inderdaad een makkelijke vraag, omdat ik in dit verband kan verwijzen naar een artikel uit de bedrijfswereld, en meer bepaald naar een proef met gekookte rijst en de manier waarop de rijst zich gedraagt onder invloed van zowel negatieve als positieve aandacht, als onder invloed van volledig negeren.
http://www.managersonline.nl/artikel/6131/transformeer-negativisme-in-uw-organisatie.html
De proeven zijn gebeurd door een erkend wetenschapper, en wie nogal argwanend staat t.o.v. de wetenschap en/of het bedrijfsleven, kan gewoon de proef zelf overdoen.
Als we beseffen dat gedachten en woorden eenmaal ze gevormd zijn, een groter impact hebben dan we voor waar hielden, dan wordt ‘gedachtenkracht’ of ‘geesteskracht’ een heel bruikbaar instrument in ons leven.
Het betekent heel concreet dat wensen aankomen, dat duimen helpt en dat bidden werkt…
We kunnen woorden en gedachten uitspreken of opschrijven of we kunnen ze gewoon denken. Gezien het bij de meesten van ons in ons hoofd nogal een rommeltje is (gedachten springen van de hak op de tak, spanning, tijdsdruk, imago ophouden, hidden agenda’s bijhouden etc.), zijn gesproken of geschreven gedachten van een sterkere kwaliteit dan gedachte gedachten. Maar wie zijn denken onder controle krijgt, zich leert concentreren en zijn gedachten leert focussen, kan met zijn gedachten en intenties een heel eind geraken.
The Ghana Thing: nieuws
De chief van het moederdorpje waaronder het dorpje Kwakukrom ressorteert, waar we het project ‘Abodie Sunsum Bia’ op poten willen zetten, is een viertal weken geleden overleden. Eind oktober wordt hij begraven.
Overlijden in Ghana gebeurt in een totaal andere context dan overlijden bij ons.
Na zijn dood gaat een Ghanees zich bij de voorouders voegen.
Dit betekent dat tijdens de begrafenisplechtigheden àlles in het werk wordt gesteld, ten eerste omdat de overledene in alle geval zou worden opgenomen door de voorouders en ten tweede omdat de overledene dan zelf voorouder wordt, iemand die bij alle belangrijke gebeurtenissen aangesproken wordt voor hulp en bemiddeling.
Redenen te over dus om geld noch moeite te sparen om de begrafenis zo indrukwekkend mogelijk te maken om zowel de pas overledene als de voorouders te behagen.
Op openbare plaatsen worden affiches opgehangen met de naam en de foto van de overledene, de namen van zijn familieleden en de plaats en data van de plechtigheden.
Familieleden worden opgetrommeld uit heel Ghana, maar ook uit Europa en Amerika. Honderden mensen moeten gedurende minstens een week – dit is de gemiddelde duur van een plechtigheid die naam waardig- onderdak en te eten krijgen (er moet dus vaak nog vlug accomodatie worden bijgebouwd).
De uitvaart en de ceremonies worden gefilmd en op video uitgebracht; er worden T-shirts met de foto van de overledene uitgedeeld; vaak meer dan honderd meter kant en stof wordt er gebruikt om het dodenhuis en de omgeving te versieren; er wordt een prachtige doodkist gemaakt die qua thema of stijl naar de overledene verwijst….
Het hele gebeuren baadt in muziek en speeches die uit luidsprekers schallen, dans, frisdank en aardig wat alcohol als ceremoniële drank.
Er moet dus heel veel geld worden bijeengebracht.
Een ‘poor bastard’ wordt al na een week wachttijd begraven, uiteraard met de nodige egards, maar iemand met een beetje aanzien blijft gemakkelijk 4 weken in de koeling liggen.
De begrafenis van een chief van een dorp heb ik nog niet als deelnemer meegemaakt, maar de tijd die ze nemen – 2 maanden- wijst erop dat dit een heel duur feest zal worden.
Merkwaardig is dat een Ghanees veel meer en makkelijker geld uitgeeft aan een dode, dan aan iemand die ziek is of honger heeft.
Een van hun favoriete grapjes is die van die erg zieke Ghanees die dringend geld nodig heeft voor een dokter, het van niemand loskrijgt en zich ten einde raad dan maar als dood voordoet. Het geld voor zijn begrafenis stroomt langs alle kanten toe. Tot het verraad ontdekt wordt: zijn verwanten zijn niet opgezet met zijn list en al het geld stroomt weer terug. Na een tijdje sterft de Ghanees, omdat hij nog steeds geen dokterbehandeling heeft kunnen betalen. Nadat ze dit keer goed gecontroleerd hebben of hij wel echt dood is, worden er nieuwe voorbereidingen getroffen voor een schitterende begrafenis!
Begrafenissen zijn natuurlijk ook hèt sociale netwerk bij uitstek. Iedereen ontmoet iedereen en er worden belangrijke beslissingen genomen en plannen gesmeed.
Men heeft me laten weten dat ze wachten op mijn komst omdat ik als betrokken partij moet meehelpen met organiseren (lees financieren!).
Ik vertel u met plezier meer hierover in november.
Ondertussen kunt u achtergrondinformatie rond het project vinden op de site onder ‘The Ghana Thing’ en ‘Abodie sunsum bia’ en ‘het project’
Activiteiten: zie kalender
Graag uw aandacht
- voor de nieuwe instapdatum van de doorlopende workshop “Liefde als medicijn”:
Dinsdag 4 november 2008
Voor inhoud en werkwijze zie ‘Workshops’
6 workshops op dinsdagavond 4, 18, 25 november en 2, 9, 16 december. Hartelijk welkom. - voor ‘Buren bij kunstenaars’: het atelier en de tentoonstellingsruimte van Lieven D. zijn te bezichtigen op 17,18 en 19 oktober. Sabine en Lieven ontvangen u met plezier.
Indien u deze Liefdesbrief niet langer wenst te ontvangen, volstaat het een mailtje te sturen.
Stof en Aarde 