Oproep voor Abeku

Oproep om Abeku te helpen opstarten met een eigen kapperszaak

Wellicht kent u Abeku al een beetje van in vorige Liefdesbrieven en van de foto’s op de site. Hij is mijn zoon die zichzelf bij mij geadopteerd heeft… (een nogal ongelukkige uitdrukking, maar ik heb geen weet van een woord dat daarvoor zou bestaan…)
De laatste jaren brachten we minder tijd samen door:  hij woont nu nl. in Accra (de hoofdstad) en ik werk nog steeds in Kumasi.   Uiteraard zien we mekaar bij mijn aankomst en vertrek, en komt hij me altijd eens opzoeken in Kumasi.
Maar tijdens mijn vorige verblijf in Ghana (feb./maart) hadden we volop tijd voor elkaar, want ik werd genoodzaakt om bijna een week in Accra te blijven.
Bij aankomst wou de immigratiedienst me met het eerste vliegtuig terug naar Libië sturen omdat mijn papieren niet in orde waren (deportatie!).   Toen de transportband al lang stil lag en mijn bagage niet mee bleek te zijn, konden ze hun plan (bedreiging?) niet uitvoeren omdat ze me – naar eigen zeggen – wettelijk gezien slechts mèt mijn bagage mochten terugsturen.
Tot diep in de bloedhete Ghanese nacht stelden zij mijn zenuwen op de proef en probeerde ik hetzelfde te doen met de hunne.   Maar er was geen lievemoederen aan,  ze gaven me de vereiste stempel in mijn paspoort niet.
Rond 3 uur ’s nachts meldden ze me al geeuwend dat ze moe waren (waren hun zenuwen onverwoestbaar,  hun slaapspieren leken alvast niet over dezelfde veerkracht te beschikken..) .
Ze hielden mijn paspoort in en ik werd als  een ‘sans papier’ de stad ingestuurd in afwachting dat mijn bagage werd nagestuurd of teruggevonden.
Ik moest de dag erna terug keren om me bij immigratie te melden en om uit te vissen of en wanneer mijn bagage zou aankomen.

Toen mijn bagage er na enkele dagen nog niet steeds was en ze me dus ‘wettelijk’ nog steeds niet konden terugsturen, stelden ze voor om me de ondertussen felbegeerde stempel te geven voor 300 euro. Na wat onderhandelen (we kenden elkaars stijl al een beetje ondertussen) werd de prijs die ik moest betalen voor de aankomststempel afgerond op 200 euro.Een paar dagen later kwam mijn bagage aan met mijn zalige zomerkleren, mijn  muggenspray, zonnecrème en al die dingen die je in de warme landen nodig hebt!

In die week was ik veel samen met Abeku.  Iedere ochtend om 6u. vertrok hij naar school om te leren lezen en schrijven.   Het was me in al die jaren nooit opgevallen dat hij dat niet kon!
Tegen 9 u. was hij op zijn werk: een schoonheidssalon, waar hij de rechterhand van zijn bazin is.

Hij is een hele bekwame en creatieve kapper: hij coiffeert onafgebroken het haar van de meest kieskeurige klanten en ontwikkelt stijlvolle hairdesigns.   Wie ooit in zwart Afrika was of gewoon in de Matonge wijk in Brussel, weet dat onze zwarte medemens verzot is op allerhande haarstijlen, pruiken, extensions enz. en er niets mee inzit om iedere maand met een totaal andere look te verschijnen, soms zo anderes of vergezocht dat je hen nog nauwelijks herkent…
Kortom, haar is status en betekent aldus business in Ghana!   Met je haartooi toon je je rijkdom.

Ik zag dat Abeku gebeiteld zat in die job:  ze hebben hem nodig voor de meest speciale en verfijnde kapsels; hij heeft de verantwoordelijkheid als zijn bazin er niet is en dat is héél vaak; hij coördineert het werk van de 6 à 8 meisjes die er werken en hij leidt ook nog 4 leerling-kapsters op.
Ik was tevreden en fier dat hij zo’n job had.
Ondanks alle perikelen met mijn bagage en papieren was het een heerlijke week samen met mijn zoon!

Toen ik na enkele weken terug in Accra aankwam om nog diezelfde avond huiswaarts te vliegen, ging ik hem opzoeken in zijn schoonheidssalon om samen naar de luchthaven te gaan.
Onderweg zei hij dat hij droomde van een eigen shop.  Ik – zogezegd met mijn ervaring in ondernemen!- somde de vele verantwoordelijkheden op die bij een eigen shop kwamen kijken, allemaal zorgen die hij nu als loontrekkende niet had. Ik was van plan nog even door te bomen en een mondelinge kosten-baten analyse door te voeren om hem van dat idee af te brengen en  daarvoor vroeg ik hoeveel hij in het schoonheidssalon verdiende.

Ik heb een schok opgelopen die ik nog steeds niet te boven ben gekomen toen hij zei (omgerekend) bijna 50 euro! Amper 50 euro per maand… per màànd!   Dit is net geen slavernij!   Of het is het wel…
Naast zijn basisbehoeften, moet hij daarvan o.a. ook  zijn school betalen, en zijn kind onderhouden en naar school sturen!  Een onmogelijke opdracht.  Patronale bijdragen, sociale zekerheid, belastingen… nooit van gehoord. Zijn bazin geeft hem op het einde van elke maand (omgerekend) bijna 50 euro.
Abeku, in tegenstelling tot de meeste Ghanezen, klaagt echter nooit!
Dit is één van de redenen waarom ik hem zo’n aangenaam gezelschap vind.

Net omwille van het feit dat hij niet klaagde was het helemaal niet bij me opgekomen dat die jongen zo ellendig werd uitgebuit.
Ik ken Abeku al 12 jaar, ik ken zijn doorzettingsvermogen en zijn goede inborst en heb prompt besloten om hem te helpen met de opstart van een eigen shop.  Maar ik was op dat moment op weg naar huis en de centen waren op aan de talrijke andere projecten!

Ondertussen heb ik niet stil gezeten.
Om voor 5 jaar een shop te huren (5 jaar is een minimum looptijd) en de shop te voorzien van de allereenvoudigste basisinrichting is er 3000 euro nodig.
In Kumasi hebben we iemand die de projecten die we opstarten monitoort.  Voor Abeku’s shop ( in Accra dus) heb ik ook iemand bereid gevonden om dit te doen.

Nu vraag ik nog enkel uw hulp bij het verzamelen van 3000 euro.

10 goeie redenen waarom u Abeku  zou helpen:

• omdat delen deugd doet;
• omdat geven als vanzelf krijgen aantrekt; (probeer het maar uit!)
• omdat wij u als dank -ongeacht de grootte van uw gift- een zakje met grof Ghanees zeezout schenken* (heerlijk om met mate te gebruiken in een soep of stoofpotje);
• omdat u zich helemaal niet zal verarmd voelen na uw gift;
• omdat u zich rijker zal voelen na uw gift;
• omdat u een paar hele leuke en praktische teenslippers in Ghanese stijl ontvangt bij een gift vanaf 50 euro;
• omdat uw hulp integraal besteed wordt in het project  kapperszaak Abeku: niets gaat verloren;
• omdat dank zij uw hulp niet enkel Abeku een fair inkomen zal hebben, maar zoals in Ghana gebruikelijk is zal hij op zijn beurt werk bieden aan enkele kapsters en helpsters;
• omdat u een getuigenis van en bedanking voor uw hulp zal ontvangen van Abeku;
• omdat uw hulp erg nodig is!

Ik vertrek op 21 juni: indien u graag Abeku helpt, gelieve vòòr die datum uw gift te storten op;

Triodos 523-0802883-89 op naam van Stichting Stof en Aarde

met vermelding van ABEKU + uw naam en mailadres
Voor giften vanaf 50 euro: de lengte in cm van de gewenste Ghanese teenslippers + uw huisadres toevoegen..

Hartelijke dank.
 

* De zakjes met grof Ghanees zeezout zullen worden afgeven op het Ghanese feest op 9 oktober 2010.
Indien u dat wenst kunnen we het zakje ook opsturen.