Over de Liefde

De liefde als energiebron voor de mens (2007)

Als we het begrip “liefde” van zijn meligheid ontdoen en ook het Valentijnsgevoel nà 14 februari laten voor wat het is, nl. een makkelijke dag om een verliefdheid bekend te maken of om ze nieuw leven in te blazen, een goeie dag ook voor handelaars, dan ontdekken we de liefde als een krachtige energiebron of een heerlijke energiestroom.

De liefde is een van de meest gebruikte woorden en begrippen die er zijn.
Gewoon `liefde’ even googlen!
De liefde is dan ook van het mooiste wat er is èn het is bovendien pure energie.
Helaas wordt de liefde vaak als mom gebruikt om afhankelijkheid, egoïsme en dominantie te maskeren.

Daartegenover staat dat de liefde in haar volle grootheid en omvatting vaak niet herkend noch erkend wordt.
We zijn bekend met de liefde voor onze kinderen, ouders, partners.
We voelen nuances in de kwaliteit van de liefde: de liefde voor een vriend, voor onze kinderen, voor onze oude vader of moeder voelt anders dan b.v. de hartstochtelijke liefde voor een kersverse partner.

Hoedanook: we bakenen de liefde voortdurend af, in de eerste plaats door de liefde slechts te kennen en te erkennen als een gevoel.
Mijn voorstel is om ons denken volop op de liefde los te laten, niettegenstaande echte liefde volop en onder alle omstandigheden èn terecht met gevoel wordt geassocieerd.
Als we over de liefde gaan nadenken, ontdekken we haar als een verzamelwoord voor een scala aan gevoelens en houdingen die we onder elkaar uitwisselen en die goed aanvoelen voor àlle betrokken partijen.

De gevoelskant van de liefde is ons gekend: van de oncontroleerbare, alles overheersende en verterende passionele liefde tot de onvoorwaardelijke moederliefde, over de warme vriendschap, het mededogen, tot de liefde voor ons beroep enz.
Maar voegen we ons verstand toe aan de liefde dan wordt de liefde verruimd en merken we dat het scala gewoon nog heel wat verder doorloopt, al zijn we niet gewoon om deze kwaliteiten liefde te noemen: verdraagzaamheid, mildheid, eerlijkheid, respect….
Verstandelijke liefde is liefde die niet (noodzakelijk) in eerste instantie uit ons gevoel komt, maar waar we ons via ons verstand kunnen voor openstellen.
Gezien deze liefdeskwaliteiten betrekking heeft op ons verstand, kunnen we ze ook aanleren.
Ik denk zelfs dat we die kwaliteiten moeten aangeleerd of voorgetoond worden, of ervaren hebben, om ze te leren kennen.
Respect, verdraagzaamheid, mededogen, vergevensgezindheid, eerlijkheid enz. zijn stuk voor stuk begrippen die een morele waarde uitdrukken en tegelijk vormen van liefde die we op onszelf kunnen projecteren. Bijvoorbeeld: als we zelf respectvol werden opgevoed of behandeld, is het makkelijk voor ons om met anderen respectvol om te gaan. We kunnen het hele spectrum van de liefde aan een nauwkeurig onderzoek onderwerpen, maar we zien dat we die verstandelijke liefdesvormen vooreerst bij onszelf moeten kunnen ontdekken, zoniet alsnog installeren, willen we de andere op die manier kunnen `liefhebben’.
De verstandelijke liefde geldt trouwens niet enkel voor de liefde die we – in eerste instantie bij gebrek aan gevoelsmatige liefde- naar onszelf en onze medemens richten, maar ook voor de dieren, de aarde, de natuur..
Het verstand is, hoewel onontbeerlijk als aanzet, slechts een toegang tot deze aspecten van de liefde : na enige oefening raakt het verstand vanzelf op de achtergrond, om slechts nog op te duiken wanneer nodig.
Als we bereid zijn om de liefde is haar volle grootheid te leren zien en ervaren, kunnen we algauw genieten van de helende en overweldigende gevoelens van al die andere te weinig gekende en zwaar onderschatte liefsdeskwaliteiten zoals mededogen, eerlijkheid, tolerantie, vergevensgezindheid en diepgaand respect.

De tweede manier waarop we de liefde afbakenen en kleiner maken dan ze is, is weliswaar door ons denken erop los te laten, maar dan niet om ze een groter spectrum te laten innemen, maar als een begrenzing, als een soort veiligheidspal. We zijn nogal vlug bang dat de liefde ons kwetsbaar maakt.
Als we het b.v. over verdraagzaamheid en mildheid hebben, vrezen we algauw dat mensen onze `goedheid’ zullen misbruiken, dat ze te ver zullen gaan, onze grenzen niet zullen respecteren, of over ons heen zullen lopen.
Slechts angst maakt dat we niet vergeven: we willen een tweede vergissing uitsluiten…
Slechts angst maakt dat we niet verdraagzaam zijn: we willen anderen geen kans geven om te ver te gaan…
Slechts angst maakt dat we niet mild zijn: niemand zal van mij profiteren…
Enzovoort.
Als we beginnen met alle liefdeskwaliteiten op onszelf toe te passen, zijn we zelf in evenwicht en is er veel kans dat echt onevenwichtige situaties van misbruik en profiteren uitblijven of als dusdanig niet worden aangevoeld of ervaren.

De liefde is een stuwende kracht en een ernstig onderschatte leverancier van energie.

Iemand die liefheeft voelt zich beter, krachtiger en sterker, ziet er ook beter uit!
Maar ik geef toe, als u wilt kunt u deze laatste 2 zinnen bestempelen als gratuite beweringen.
Laat deze uiteenzetting een uitnodiging zijn om de kwaliteit van de liefde te gaan exploreren en toetsen in al uw doen en laten, in uw denken, voelen, willen en wensen.
Indien u gaat nadenken over de liefde, over haar essentie en haar kracht, dan kan ze niet anders dan aan terrein winnen!
De liefde als wetenschap!